«Պանամայի գլխարկը»—բնութագրվում է շրջանաձև ձևով, հաստ ժապավենով և ծղոտե նյութով—վաղուց դարձել է ամառային նորաձևության հիմնական ուղղությունը: Բայց թեև գլխարկը սիրված է իր ֆունկցիոնալ դիզայնի համար, որը պաշտպանում է կրողներին արևից, այն, ինչ դրա երկրպագուներից շատերը չգիտեն, այն է, որ գլխարկը չի ստեղծվել Պանամայում: Ըստ նորաձևության պատմաբան Լաուրա Բելտրան-Ռուբիոյի, ոճը իրականում ծնվել է տարածաշրջանում, որը մենք այսօր գիտենք որպես Էկվադոր, ինչպես նաև Կոլումբիայում, որտեղ այն կոչվում է.«toquilla ծղոտե գլխարկ.»
«Պանամայի գլխարկ» տերմինը ստեղծվել է 1906 թվականին այն բանից հետո, երբ նախագահ Թեոդոր Ռուզվելտը լուսանկարվել է ոճով, Պանամայի ջրանցքի շինհրապարակ այցելության ժամանակ: (Նախագծին հանձնարարված աշխատողները նաև հագնում էին գլխաշորեր՝ պաշտպանվելու շոգից և արևից):
Ոճի արմատները գալիս են մինչև նախաիսպանական ժամանակները, երբ տարածաշրջանի բնիկները մշակեցին տոկիլա ծղոտով հյուսելու տեխնիկա, որը պատրաստված էր ափի տերևներից, որոնք աճում են Անդերի լեռներում, զամբյուղներ, գործվածքներ և պարաններ պատրաստելու համար: 1600-ականների գաղութատիրության ժամանակաշրջանում, ըստ Բելտրան-Ռուբիոյի,«գլխարկները ներմուծվել են եվրոպացի գաղութարարների կողմից…Այն, ինչ հետո եղավ, նախաիսպանական մշակույթների հյուսելու տեխնիկայի և եվրոպացիների կողմից կրած գլխաշորերի հիբրիդն էր:»
19-րդ դարում, երբ Լատինական Ամերիկայի շատ երկրներ նվաճեցին իրենց անկախությունը, այս գլխարկը լայն տարածում գտավ և ստեղծվեց Կոլումբիայում և Էկվադորում:«Նույնիսկ դարաշրջանի նկարներում և քարտեզներում դուք կարող եք տեսնել, թե ինչպես են դրանք'դ նկարազարդել գլխարկներ կրող մարդկանց և դրանք վաճառող վաճառականներին,»ասում է Բելտրան-Ռուբիոն։ 20-րդ դարում, երբ Ռուզվելտը հագնում էր այն, հյուսիսամերիկյան շուկան դարձավ ամենամեծ սպառողը«Պանամայի գլխարկներ»Լատինական Ամերիկայից դուրս: Այնուհետև գլխարկը լայն տարածում գտավ և դարձավ հանգստի և ամառային ոճի տարբերակ, ըստ Բելտրան-Ռուբիոյի: 2012 թվականին ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ն toquilla ծղոտե գլխարկները հայտարարեց «Մարդկության ոչ նյութական մշակութային ժառանգություն»:
Cuyana-ի համահիմնադիր և գործադիր տնօրեն Կառլա Գալարդոն մեծացել է Էկվադորում, որտեղ գլխարկը առօրյա կյանքի հիմնական բաղադրիչն էր: Դա եղել է'Մինչ նա մեկնել է Միացյալ Նահանգներ, երբ նա իմացել է թյուր կարծիքի մասին, որ ոճը եկել է Պանամայից:«Ես ցնցված էի, թե ինչպես կարելի էր ապրանքը վաճառել այնպես, որ չհարգեր իր ծագումն ու պատմությունը,»ասում է Գալարդոն։«Պարզապես հսկայական տարբերություն կա, թե որտեղից է արտադրվում ապրանքը և որտեղից է այն գալիս, և ինչ գիտեն հաճախորդները դրա մասին:»Սա շտկելու համար այս տարվա սկզբին Գալարդոն և նրա համահիմնադիր Շիլպա Շահը հանդես եկան«Սա Պանամայի գլխարկ չէ»արշավ, որն ընդգծում է ոճի ծագումը:«Մենք իրականում առաջ ենք տանում այդ քարոզարշավը՝ անվանափոխության նպատակով,»ասում է Գալարդոն։
Այս արշավից դուրս Գալարդոն և Շահը սերտորեն համագործակցել են Էկվադորի բնիկ արհեստավորների հետ, ովքեր պայքարել են տոկիլա ծղոտե գլխարկների արհեստագործությունը պահպանելու համար՝ չնայած տնտեսական և սոցիալական ճգնաժամերին, որոնք շատերին ստիպել են փակել իրենց բիզնեսը: 2011 թվականից ի վեր Գալարդոն այցելում է Սիսիգ քաղաքը՝ տարածաշրջանի հնագույն տոկիլա հյուսող համայնքներից մեկը, որի հետ բրենդն այժմ համագործակցում է իր գլխարկները ստեղծելու համար:«Այս գլխարկը'նրա ծագումը Էկվադորում է, և դա հպարտանում է էկվադորցիներին, և դա պետք է պահպանվի,»ասում է Գալարդոն՝ նշելով գլխարկի հետևում աշխատատար ութժամյա հյուսման գործընթացը։
Այս հոդվածը մեջբերում է միայն համօգտագործման համար
Հրապարակման ժամանակը՝ Հուլիս-19-2024
